Ομιλία στη Βουλή για τις Υπερ - Αρμοδιότητες Ραγκούση

Πατήστε εδώ για να δείτε το βίντεο της Ομιλίας.

Αθήνα, 16/09/2010

Κύριε Υπουργέ, είναι δικαίωμά σας –και αυτό συζητείται βέβαια- αλλά εν πάση περιπτώσει είναι επιλογή σας ως Κυβέρνηση αντί να αναφέρεσθε στον ελληνικό λαό και στους Έλληνες πολίτες, να αναφέρεστε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο συνειδητά επιλέξατε. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο το έχουμε εκτενώς συζητήσει και θα συνεχίσουμε να το συζητούμε για το επόμενο διάστημα.

Εδώ προηγουμένως ο συνάδελφος κ. Παυλόπουλος σας έκανε μία βαρύνουσα επισήμανση, η οποία έχει και συνταγματική διάσταση, διότι ακουμπά τον σκληρό πυρήνα της λειτουργίας της δημοκρατίας μας.

Έχει δημιουργηθεί μία περίεργη ατμόσφαιρα με τις αποφάσεις του Πρωθυπουργού. Εντάξει, είναι σαφές ότι το κουμάντο το κάνει ο Πρωθυπουργός όταν βρίσκεται στην Ελλάδα. Και συζητούμε τώρα την περίπτωση εκείνη που απουσιάζει από την Ελλάδα. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι υπάρχει ένας αντιπρόεδρος που συντονίζει. Τώρα φαίνεται ότι ο Αντιπρόεδρος αυτός στερείται αρμοδιοτήτων να συντονίσει. Κι έρχεται αυτή η απόφαση που προηγουμένως ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε, να δώσει υπερεξουσίες στον πρώτο τη τάξει Υπουργό κατά παράβαση συγκεκριμένου άρθρου του Συντάγματος. Και να του δώσει μάλιστα μία πρόσθετη εξουσία να νομοθετεί στη θέση σας και στη θέση του κάθε Υπουργού. Αυτό ουσιαστικά καταρρίπτει τους βασικούς κανόνες λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, προσβάλει –αν θέλετε- το ίδιο το Σύνταγμα και ίσως δημιουργήσει στο μέλλον τριβές και αναποτελεσματικές λειτουργίες που μπορούν να επιδεινώσουν σοβαρά και τη λειτουργία της Κυβέρνησης και τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και ενδεχομένως και τη λειτουργία του ίδιου του κράτους.

Σε αυτήν την επισήμανση είδα ότι με εύσχημο τρόπο κρατήσατε αποστάσεις –και καλά κάνατε- διότι είστε από τους ανθρώπους που διδάσκουν πειστικά Συνταγματικό Δίκαιο και γνωρίζετε το βάθος αυτής της απόφασης.

Αλλά εμείς οφείλουμε πέρα από τη νομική και συνταγματική επισήμανση, που έχει πολύ μεγάλη αξία, που ακούσατε προηγουμένως, να δώσουμε και την αντίστοιχη πολιτική προέκταση στην ιστορία. Τι συμβαίνει; Ο Πρωθυπουργός δεν εμπιστεύεται τους Υπουργούς του, ή ο ίδιος παραιτείται από το δικαίωμα να συντονίζει αυτήν την Κυβέρνηση και να συμβάλει στην αποτελεσματικότητά της; Δημιουργούνται προβλήματα, τα οποία νομίζω ότι προσβάλουν ακόμα και αυτά καθ’ αυτά τα μέλη της Κυβέρνησης.